„Ludzie są dobrzy” to przejmująca historia emigracji opowiedziana z perspektywy małej dziewczynki, opublikowana w 1938 roku. Po śmierci ojca, prawdopodobnie działacza syjonistycznego, narratorka, która została osierocona, tuła się po rodzinie, aż w końcu razem z matką opuszcza kraj (nieznanej nazwy) i udaje się do Palestyny.
Janusz Korczak w niesamowity sposób przedstawia świat widziany oczami dziecka, które nie ma kontroli nad własnym życiem i nie rozumie decyzji dorosłych. Najważniejsze wydarzenia (śmierć ojca, emigracja, zamieszkanie w kibucu) są splatają się z codziennością, a ich przyczyny i skutki są tylko mglisto zasygnalizowane. Otrzymujemy fragmentaryczny i niejasny obraz świata, który musimy samodzielnie złożyć w sensowną całość, podobnie jak narratorka.
Szczególnie godna uwagi jest subtelnie przedstawiona relacja między matką a córką, w której obie strony są odrębnymi, niezależnymi jednostkami, a ich stosunki są partnerskie (dziecko ma prawo do głosu).
Oto tekst powieści (Książkę można też pobrać w formacie epub na czytniki: link):